புத்தாண்டு வாழ்த்துப்பா

நல்லெண்ணத்தோடு வரவேர்க்கும் புத்தாண்டு. பழயன கழைந்து புதிய எண்ணங்களோடு காத்திருந்து 2014 புத்தாண்டே உன்னை இப்புவிக்கு வரவேற்க்கின்றோம். ஏழைகள் வாழ்வு மலர்ந்திட, துன்புற்றவர்களுடைய வாழ்வு இன்புற்றிட புத்தாண்டே நீ இப்புவிக்கு வருதல் வேண்டும். வளமையற்ற பூமியில் வளமை செழித்திட, மழைக்காக காத்திருக்கும் விவசாயி, விடியலை நோக்கி காத்திருக்கும் நல் மக்கள் போன்றவர்களுக்கு இப்புத்தாண்டே நீ நல்லாண்டாய் மலரவேண்டும். சமதர்மம் வளரவும், அநீதிகள் மரைந்து நீதி செழிக்கவும் புத்தாண்டே நீ உதவ வேண்டும். எல்லோரும் ஒன்று என்ற ஒற்றுமை உணர்வு மக்களிடம் மலர இப்புத்தாண்டு நமக்கு வழிகாட்டும் என்ற நம்பிக்கயில் இந்த புத்தாண்டை வரவேர்ப்போம். அனைவருக்கும் புத்தாண்டு நல் வாழ்த்துக்கள்.

சோதனை அடிப்படயிலான பதிப்பு

இது ஒரு சோதனை அடிப்படயிலான பதிப்பு. download

படித்த சில உண்மைகள்

சில தினங்களுக்கு முன்னால் என்னுடைய மின்னஞ்சலுக்கு ஒரு குருஞ்செய்தி ஒன்றை ஒரு நண்பர் அனுப்பி இருந்தார். அதன் தலைப்பு கசக்கும் உண்மைகள் என குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. அதிலே சில உண்மைகள் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தன. பீட்ஸாவை நாம் ஆடர் செய்தோமென்றால் உடனடியாக வீட்டிற்க்கு வந்து விடுகின்றன. ஆனால், ஒரு ாம்பளேன்ஸ் மற்றும் தீ அணைப்பு வண்டிகளை நாம் உடனடியாக அழைத்தால் அவை உடனடியாக வருவதில்லை. என்ற ஒரு உண்மயை அவர் சொல்லாமல் சொல்லியிருந்தார். அதற்க்கு அடுத்தப்படியாக அந்த மின்னஞ்சலில் குறிப்பிட பட்டிருந்த ஒரு உண்மை என்ன தெரியுமா? சிம் காடுகள் இலவசமாக கிடைக்கின்றன. ஆனால் அனைவருக்கும் தேவையான கல்வியானது இலவசமாக கிடைப்பதில்லை. என்ற உண்மை தான் அது. இன்றும் நம்முடைய நாட்டில் எத்தனை மக்கள் அடிப்படை கல்வி கூட பெறமுடியாமல் கடினப்படுகின்றார்கள் என்பது நமக்கு தெரியும். அதர்க்கு முக்கிய காரணம் அவர்களுடைய வருமயாகும். பல தன்னார்வ தொண்டு நிருவனங்கள் கூடுமான அழவிர்க்கு ஏழ்மை நிலயில் உள்ள மாணவர்களுக்கு கல்வி உதவி செய்ய முன் வந்தாலும் அவர்களால் முழுமையாக அவற்றை நிறைவேற்ற முடியவில்லை என்பது தான் உண்மை. இந்த நிலை மாறவேண்டும். இன்று உலக ஊனமுற்றோர் தினம். ஆனால் இன்றைய நிலயில் மாற்றுத்திறனாளிகளுடைய வாழ்க்கை ஓரழவிர்க்கு முந்நேரி வந்தாலும், இன்றும் பல மாற்று திரநாளிகள் அடிப்படை கல்வி அறிவில்லாமல் சிறமப்படுகின்றார்கள். குறிப்பாக கிராமப்பகுதியில் உள்ள மாற்றுத்திறனாளிகள் தான் இந்த ஒரு நிலைக்கு தள்ளப்படுகின்றார்கள். இதர்க்கு காரணம் அவர்களிடையே விழிப்புணர்வு இல்லை என்பது தான் உண்மை. எனவே நாம் கூடுமான அழவிர்க்கு ஏதாவது ஒரு முறயில் கிராமப்பகுதிகளில் விழிப்புணர்வு ஏர்ப்படுத்த முயர்ச்சிகள் மேர்க்கொள்ளவேண்டும்.

கடிதம் பற்றிய நினைவலைகள்

தொலைப்பேசி வருவதர்க்கு முன்னால் கடிதங்கள் முக்கிய பங்காற்றின என்பது நமக்கு தெரியும். நேற்று ஒரு வானொலியில் கல்வி பற்றிய ஒலிபரப்பு நடைபெற்றிருந்தது. அதில் கடிதம் எப்படி எழுதுவது என்பதை பற்றிய ஒரு செய்தியயும் அவர்கள் ஒலிபரப்பினார்கள். அப்போது என்னுடைய மனதில் 1994 ஆம் ஆண்டில் நான் சென்னைக்கு வந்தபோது வீட்டிர்க்கு எழுதிய கடிதங்களும் எனக்கு வந்த கடிதங்களும் தான் நினைவிர்க்கு வந்தன. அப்போது தொலைப்பேசிகள் எங்காவது ஒரு வீட்டில் தான் இருக்கும். என்னுடைய வீட்டில் தொலைப்பேசி கிடையாது. கடிதம் மூலம் தான் தகவல்களை பரிமாறிக்கொள்வோம். அப்போது நான் 3 ஆம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டிருந்த நேரம், எனக்கு வந்த கடிதங்கள் அனைத்தயும் நான் சேமித்து வைத்தேன். ஏறக்குறைய 12 கடிதங்கள் மொத்தமாக நான் சேமித்தவை. காலாண்டு விடுமுறயின்போது தான் அவற்றை மொத்தமாக தூக்கி வெளியே வீசினேன். அப்போதெல்லாம் கடிதம் எழுதும்போது ஒரு பாடலை சிலர் பாடிக்கொண்டே எழுதுவது வழக்கம். அது எந்த பாடலென்றால், அப்போது வெழிவந்த காதல்கோட்டை என்ற திறைப்படத்தில் உள்ள நலம் நலமறிய ஆவல் என்ற பாடல் தான். ஒரு விடுமுறைக்கு நாங்கள் வீட்டிர்க்கு செல்லவேண்டுமென்றால், கடிதத்தில் தான் நாங்கள் எங்களுடைய வீட்டிர்க்கு தெரிவிப்போம். சிலருடைய கடிதங்கள் சேராமல் கூட இருந்தன. ஆனால் இன்று அனைவருடைய கைகளிலும் செல் தொலைப்பேசிகள் அதிகமாக இருக்கின்றன; எனவே நாம் ஒரு செய்தியை எளிதில் மற்றவர்களோடு நாம் பஹிர்ந்துகொள்ளமுடியும். எது எப்படி இருந்தாலும் கடிதம் எழுதும் பாரம்பரியத்தை இன்றைய தலைமுறை தெரிந்துகொள்ளவேண்டும் என்பது எனது கருத்து.

நாடக நினைவலைகள்

பொதுவாக வேஷம் என்பது நாடகங்களில் போடுவது நாம் கண்டுகொண்டே இருக்கின்றோம். ஆனால், அந்த வேஷங்கள் நகைச்சுபை மிக்கதாக இருக்கவேண்டுமென்றால் சில குறிப்பிட்ட வேஷங்களை நாடகங்களில் பயன்படுத்துவது வழக்கம். குறிப்பிட்டு சொல்லவேண்டுமென்றால், கோமாளி போன்ற வேஷம், திருடன் போலீஸ் வேடம் என்று சொல்லிக்கொண்டேப்போகலாம். இவை எல்லாம் உடல் அசைவாலும், முக பாவனையாலும் கொடுக்கப்படுகின்ற நகைச்சுபையாகும். ஆனால், உடலசைவில்லாமல் கூட வேடமிட்டு மற்றவர்களை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தமுடியும் என்பது என்னுடைய பள்ளிப்பருவ வாழ்க்கை ஒரு சான்றாகும். நான் ஏழாம் வகுப்பு படிக்கும்போது பள்ளியில் ஆண்டுவிழாவின்போது களியுகத்தில்காந்தி என்ற ஒரு நாடகம் மேடையிலே நடித்துக்காட்டப்பட்டது. அதாவது இன்றைய காலகட்டத்தில் காந்தி மீண்டும் பூமிக்கு வந்தால் எப்படியிருக்கும் என்பது தான் கதை. அந்த நாடகத்தில் நான் காந்தி சிலையாக நடித்த நினைவுகள் இன்றும் என் மனதை விட்டு நீங்காமல் நிர்க்கின்றன. காரணம், அதன் பிறகு என்னை பெரும்பாலும் பள்ளியில் நடிக்கும் நாடகங்களுக்கு சிலையாக நடிக்க வாய்ப்பு கொடுப்பார்கள். அந்த நாடகத்தில் என்னுடைய நண்பன் ஷதீஷ் பேசிய வசனங்கள் மற்றும் அந்த நாடகத்தில் காந்தி தாத்தாவாக நடித்த விக்காஷ் அண்ணா, எமதர்மனாக நடித்த கார்த்திக் அண்ணா ஆகியவர்களை இன்றும் என்னுடைய மனதை விட்டு நீங்காத ஒரு இடத்தைபிடித்துள்ளார்கள். இதை பற்றி ொருமுறை நான் இன்குளூசிவ்பிளானெட் இணயதளத்திலும் ொரு குறிப்பு கொடுத்திருந்தேன். இந்த நாடகத்தின் ஒரு சிறப்பு என்னவென்றால், நாங்கள் முதல் முதலில் நேரடியாகப்பேசி நடிக்காமல் படத்தில் வருவது போன்று டேப்ரெக்காடில் பதிவு செய்து அதர்க்கேற்றவாரு நாங்கள் நடித்தது தான். இவ்வாரு என்னுடைய நாடகத்தில் மறக்க முடியாத ஒரு நினைவை உங்களோடு நான் பகிர்ந்துகொண்டேன்.

வட்டமடித்த நினைவலைகள்

நவம்பர் 14 ஆம் தேதி என்றால் அனைவருக்கும் நினைவிர்க்கு வருவது குழந்தைகள் தினம் தான். எனக்கும் அதேப்போன்று தான். 14 ஆம் தேதி அன்று பேருந்தில் அலுவலகம் செல்வதர்க்காக பயணம் செய்துகொண்டிருந்தேன். வள்ளுவன் சிலை என்ற இடம் வந்ததும் சில மாணவர்கள் கூட்டமாக பேருந்தில் ஏரினார்கள். குழந்தைகள் தினம் என்பதால் இவர்களுக்கு விடுமுறை அழித்திருப்பார்கள் என்று நான் நினைத்தேன். அப்போது என் பள்ளி வாழ்க்கை நினைவுகள் மெல்ல மெல்ல மனதை வட்டமடித்துக்கொண்டிருந்தன. முதல் முதலில் நான் மூன்றாம் வகுப்பு படிக்கும்போது மேடையில் பேசிய கவிதை, அதர்க்காக நான் பெற்ற பரிசுகள், அந்த கவிதையை எழுதி பேசுவதர்க்்கு சொல்லித்தந்த சாமண்டீஸ்வரி அக்கா, மேடையிலே பேசும்போது ஏர்ப்பட்ட ஒரு பயம் ஆகியவை என்னுடைய மனதை மீண்டும் மீண்டுமாக வட்டமடித்தன. அது மட்டுமல்ல பள்ளியில் நாங்கள் செய்த சேட்டைகள், அதர்க்காக மாட்டி உதை வாங்கிய நாட்கள் போன்றவை என்னுடைய மனதை விட்டு இன்றும் நீங்காமல் வட்டமடித்துக்கொண்டே இருக்கின்றன. நான் பேருந்திலிருந்து இறங்கும் இடம் வந்தது. அப்போது என் பக்கத்தில் நின்றுகொண்டிருந்த மாணவனை பார்த்து கேட்டேன் தம்பி நீ எந்த வகுப்பு படிக்கின்றாய்? அதர்க்கு அவன் ஆராம் வகுப்பு அண்ணா என்று கூறினான். குழந்்தைகள் தினம் என்பதால் தான் உங்களுக்கு விடுமுறையா? என்று நான் அவனிடம் கேட்டேன். அவனோ அப்படி எல்லாம் இல்லை அண்ணா எங்கள் பள்ளியில் பணிபுறியும் ஆசிரியர் ஒருவர் நேற்று மாலை காலமானார் அதனால் தான் எங்களுக்கு விடுமுறை விட்டார்கள் என்று கூறினான். எனக்கும் இறங்கும் இடம் வந்தது நானும் பேருந்திலிருந்து இறங்கி விட்டேன். அப்போது தான் என்னுடைய மனதில் தோன்றியது நாம் தவறாக கணித்துவிட்டோமென்று. என்றபோதும்் என் பள்ளி வாழ்க்கையை இன்றழவும் மறக்கமுடியவில்லை என்பது தான் உண்மை.

அனுபவம் கற்றுத்தரும் பாடம்

அனுபவங்கள் ஒவ்வொரு நாளும் ஏதாவது ஒரு பாடத்தை நமக்கு கற்று தந்து கொண்டே இருக்கின்றன. அவை நாம் பயிலும் புத்தகத்தில் உள்ள பாடங்களை விட இன்னும் ஒருபடி மிகுதியாக நமக்கு கற்று தருகின்றன. இத்தகைய அனுபவங்களை தான் நாம் செயல்முறை அனுபவம் என்கிறோம். இதே போன்ற அனுபவம் எனக்கும் நடந்தது. நான் ஆண்டிராய்ட் தொலைப்பேசி வாங்கி பல மாதங்கள் ஆகிவிட்டன. இரண்டு நாட்களுக்கு முன் எனது தொலைப்பேசியில் தொடர்ந்து குருஞ்செய்திகள் வந்தன. மத்தியம் உணவு இடைவேளயின்பொழுது அவற்றை எவரிடமாவது கொடுத்து படிக்கவேண்டும் என நான் நினைத்துக்கொண்டே இருந்தேன். திடீரென்று எனக்குள்ளே ஒரு எண்ணம் தோன்றியது. இந்த குருஞ்செய்திகளை எப்படியாவது நானாகவே படிக்க முயலவேண்டும் என்பது தான் அந்த எண்ணம். என்னுடைய தொலைப்பேசியை நானாகவே மெசேஜ் என்ற இடத்தை கிளிக் செய்து அதன் உள்ளேயும் சென்றேன். அதர்க்கு மேல் எதுவும் ஓசையில் வரவில்லை. என்றாலும், நானாகவே எனது கீபோடில் விரலை சற்றே கீழ் நோக்கி நகர்த்திப்பார்த்தேன். அவை என்னுடைய குருஞ்செய்திகளை குறல் வடிவில் கேட்டு அவற்றை புரிந்து கொள்ளவும் முடிந்தது. இதோடு நான் நின்று விடவில்லை. மேலும் எவ்வாரு குருஞ்செய்தி அனுப்புவது என்பதையும் கற்றுக்கொண்டேன். இவ்வாரு ஒவ்வொரு அனுபவமும் எனக்கு வித்தியாசமான பாடங்களை கற்றுத்தருகின்றன. இது எனக்கு மட்டுமல்ல அனைவருடைய வாழ்விலும் ஏதாவது ஒரு அனுபவம் இருக்கும். அனுபவமே மனிதன் கற்றுக்கொள்ளும் முதல் பாடமாகும். அனுபவத்தின் மூலம் கற்ற பாடங்களை நாம் மனதில் நினைவு கூர்ந்து அவற்றை பின்பற்றவேண்டும்.

காலமும் மனிதனும்

மனிதன் பிறந்தது முதல் அவன் இரக்கும்வரை அவனுடைய வாழ்க்கை செல்லும் பாதை ஒரு வித்தியாசமானதாகும். காலையில் தொடங்கும் பயணம், இறவில் தான் முடிகிறது. பயணமென்றால் நான் பேருந்து பயணத்தை கூறவில்லை. வாழ்க்கை என்ற பயணத்தை தான் கூறுகின்றேன். ஒருமுறை காலம் மனிதனை பார்த்து கேட்டதாம், மனிதா உன் கையில் கட்டி இருப்பது என்ன? அதர்க்கு மனிதன் சொன்னானாம் அது கை கடிகாரமென்று. காலம் அவனை அதோடு விடவில்லை அதை வைத்து நீ என்ன செய்வாய் என்று அடுத்த கேழ்வியாக மனிதனை பார்த்து கேட்டது. அதர்க்கு மனிதன் இதை வைத்து நான் என்னுடைய நேரத்தை கணக்கிடுவேன். என்றானாம் மனிதன். காலம் கேட்டது நேரத்தை கணக்கு செய்து நீ உன்னுடைய வாழ்க்கையில் என்ன செய்திருக்கின்றாய் என்றதாம். அதர்க்கு அவனால் பதில் சொல்லமுடியவில்லை. நம்முடைய நிலையும் இதுதான். இருக்கும் நேரங்களை விட்டுவிட்டு இருதியில் தான் நாம் வேகமாக செய்யமுயல்வோம். இது மனித இயல்வு அதை எவராலும் மாற்ற முடியாது. குடிக்கும் ஒரு மனிதன் குடியை மரந்து குடிக்கின்ற நேரம் அவனால் வீணடிக்கப்படுகின்றது. இது ஒரு சிறிய உதாரணம் தான். நாம் வீணடிக்கும் ஒவ்வொரு நிமிடமும் ஒரு பொன்னை வீணடிப்பதர்க்கு சமம். என்பது எந்னுடைய கருத்து. கையில் ஒரு வயதாகும் குழந்தை, அந்த குழந்தையை காட்டி குழந்தைக்கு பால் கொடுக்க கூட காசு இல்லை என்று சாலயில் பிச்சை எடுக்கும் மக்கள் இன்னும் நம்முடைய சமூகத்தில் இருப்பது தான் மிகவும் வேதனை மிக்க ஒரு விஷயம். இதில் உண்மையாகவே எத்தனை மக்கள் அப்படி கஸ்டப்படுகின்றார்களென்று சொல்லமுடியும்? பணம் வேண்டும் என்பதர்க்காக நேரத்தை வீணடித்து வெளியில் எதை வேண்டுமானாலும் செய்பவர்கள் தான் அதிகம். இது சரியானதாக இல்லை. எனவே, நேரமும் காலமும் நமக்கு தருகின்ற நேரத்தை பயன்படுத்துங்கள் என்பது என்னுடைய கருத்து.

கவர்ச்சியும் ்மாயமும்

வியாவார உலகில் இன்று முதலிடத்தில் நிர்ப்பது விளம்பரங்கள் தான். ஆனால் இந்த விளம்பரங்களில் வருகின்ற காட்சிகள் அனைத்துமே கவர்ச்சியை மய்யமாக வைக்கின்றன. காரணம், வியாவாரத்தில் நிலவும் போட்டியில் கவர்ச்சியை மய்யமாக வைத்தால் தான் தங்களுடைய வியாவாரத்தை பெருக்கி கொள்ளமுடியும் என்ற சூழ்நிலையாகும். இந்த கவர்ச்சி பல விதங்களில் விளம்பர பொருட்கள் மீது திணிக்கப்படுகின்றன. ஆனால், இவற்றில் எது விளம்பரங்களில் கூறப்படும் அனைத்து விஷயங்களும் உண்மை என்று எவருக்கும் தெரியாது. மக்களை கவர வேண்டுமென்றால் விளம்பரம் செய்யப்படும் பொருளானது நிரம், லோகோக்கள், மற்றும் அடைமொழிகள் அனைத்தும் புதுமயாக இருக்கவேண்டும். இந்த யுத்தியை தான் வியாவார நிறுவனங்கள் விளம்பரப்பொருட்களில் கையாழுகின்றன. உதாரணமாக நாம் k.f.c. மற்றும் மெக்டொநால்ட் சிக்கன்களை அதிக அழவில் உண்ணுகின்றோம். ஆனால் இதை பற்றிய ஒரு கருத்து கணிப்பு கூருகின்ற கருத்து என்ன தெரியுமா? இந்த கடைகளில் பயன்படுத்தப்படும் சிக்கன்களின் மீது ஒரு வகையான வாத்தின் கொழுப்பு தடவப்படுகின்றன. அது மட்டுமல்ல சில வாத்துக்களுக்கு தீனிகள் திணிக்கப்படுவதாகவும் கூறப்படுகின்றது. அதனால் இந்த வாத்துக்கள் இறந்து விடுகின்றன. இதன் கொழுப்பை சிக்கன் மிருதுவாக இருக்கவேண்டும் என்பதர்க்காக சிக்கன்கள் மீது தடவப்படுகின்றன. அதனால் இந்த சிக்கன்களை உண்ணும் நமக்கு பல நோய்கள் உண்டாவதாகவும் அந்த ஆராய்ச்சி குறிப்பிடுகின்றது. இவ்வாரு விளம்பரங்களில் சொல்வது ஒன்்று நேரில் நடப்பது மற்றொன்று என்ற நிலயில் தான் சென்றுகொண்டிருக்கின்றோம். அது மட்டுமல்ல, சில பேர் விளம்பரத்தில் சத்தானது என்று ஒரு பொருளை கூறினால் போதும், அதை தான் வாங்க செல்வார்கள். ஏன், நாம் குழியலுக்கு பயன் படுத்துகின்ற சோப்பாக இருந்தாலும் சரி, வேரு எந்த பொருளாக இருந்தாலும் சரி அதில் கவர்ச்சி இருந்தால் அதை யார் வேண்டுமென்றாலும் வாங்கலாம். என்ற நிலை இன்றைய வியாவார உலகில் நிலவுகின்றது. எனவே நாம் ஒரு பொருளை வாங்கும்போது அதை விளம்பரத்தில் வரும் காட்சியை பார்த்து வாங்கக்கூடாது. அதற்க்குபதிலாக நாம் பயன்படுத்துவதில் எந்த பொருள் நன்றாக இருக்கின்றதோ அவற்றை நாம் வாங்க வேண்டும். என்பது என்னுடைய கருத்து. அடைமொழிகள் அதிகம் பயன்படுத்துகின்ற விளம்பரங்கள் அனைத்துமே உண்மை இல்லை என்பதும் என்னுடைய கருத்து.

இனிமையான அனுபவம்

இன்று காலை வளக்கம் போன்று தொடங்கிய ஒரு பயணம் எனக்கு நல்லதொரு அனுபவத்தைப்பெற்றுத்தந்தது. காலை பத்து மணி நார்ப்பத்தைந்து நிமிடம், என்று காட்டிய எனது கைகடிகாரம், சென்னை n.s.k. நகரிலிருந்து பூவிருந்தமல்லிக்கு செல்வதர்க்காக 153 b என்ற பேருந்தில் ஏரி அமர்ந்தேன். அண்ணா கரயாஞ்சாவடி போகுமா? என்று நடத்துனரிடம் கேட்டுக்கொண்டே பேருந்தில் ஏரி அமர்ந்தேன். அவரும் ாமாம் சார் போகும் உக்காருங்க. என்று சொன்னார். அதன் பிறகு நடத்துனர் என்னிடம், சார் பாஸ் இருக்கா? என்று கேட்க, நானும் ஆமாம் இருக்கு அண்ணா என்றேன். கூட்டமும் சொல்லும் அளவிர்க்கு அந்த பேருந்தில் இல்லை. நீங்க வேலை செய்யுரீங்களா சார்? நானோ அந்த நடத்துனரிடம் ஆம் என்று கூறினேன். அப்போது அவர் என்னிடம் பேசிக்கொண்டே வந்தார். அவர் தான் என்னைப்போன்று பார்வயற்றவர்களிடம் மிக்க மரியாதை வருவதர்க்கான காரணத்தை என்னிடம் கூறினார். அதில் பின்வரும் ஒரு நிகழ்ச்சியையும் கூறினார். 1984 ஆம் ஆண்டில் சென்னை பூவிருந்தமல்லியிலுள்ள அரசு பார்வயற்ற பள்ளியில் பயிலும் மாணவர்களுக்கு எழுத்தராக சென்றிருந்தேன். அப்போது தான் என்னுடைய பள்ளிப்படிப்பை முடித்த காலமது. அவர்களுக்கு நான் வினா தாழில் உள்ள வினாக்களை வாசிக்கும்போது அவர்கள் அதர்க்குச்சரியாக விடைகளைக்கூருவார்கள். அது மட்டுமல்ல ஒருமுறை ஒருவருக்கு நான் தேர்வை எழுதிவிட்டு அவரோடு பேசிக்கொண்டிருந்தேன். அப்போது அவர் அலைகள் ோய்வதில்லை என்ற திறைப்படத்தின் கதயை அப்படியே ஒரு சிரிய காட்சிக்கூட தவராமல் கூறினார் என்று அவர் தனது வாழ்வில் பார்வையற்றவர்கள் மீது அதிக மதிப்பு வருவதர்க்கு இவையெல்லாம் ஒரு காரணம் என்று கூறினார். அதன் பிறகு நாங்களும் பேசிக்கொண்்டே சென்றோம். நான் இறங்கும் இடமும் வந்தது. இந்த மாதிரி எந்த ஒரு நடத்துனரும் என்னோடு பேசியதில்லை. அது மட்டுமல்ல, ஒருவர் தானாகவே என்னைப்போன்றவர்களிடம் பேசுகின்றார் என்றால் அதை நாங்கள் ஒரு பெரிய ஆச்சரியமாக தான் பார்ப்போம். காரணம், இன்றைய காலகட்டத்தில் எங்களுக்கு ஒருவர் ஏதாவது ஒரு உதவி செய்யவேண்டுமென்றால் அதற்க்கு அவர் பலமுறை சிந்தித்து அதன் பிறகு தான் முன் வருவார். இது சென்னையில் ஓரளவிர்க்கு அனைவரும் பார்வையற்றவர்களுக்கு சாலையை கடக்க உதவி செய்வது அல்லது எங்காவது செல்லவேண்டுமென்றால் எளிதில் உதபுவார்கள். ஆனால், பல மாவட்டங்களில் இத்தகைய விழிப்புணர்வு பொது மக்களிடம் இல்லை. ஏன், என்னுடைய வாழ்க்கையிலேயே ஒரு சம்பவம் நடந்தது. ஒருமுறை நான் என்னுடைய ஊருக்கு சென்னையிலிருந்து சென்றுகொண்டிருந்தேன். நாகர்க்கோவிலிலிருந்து மார்த்தாண்டம் செல்வதர்க்கு பேருந்து ஏறவேண்டிய நேரம் அது ஆனால், நான் இங்கிருந்து எதிர்முனைக்கு சாலையை கடக்கவேண்டும். அதர்க்காக பலரிடம் நான் உதவி கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன். எவரும் சாலையை கடக்க உதபவில்லை. அனைவரும் சொன்ன ஒரு பதில் என்ன தெரியுமா? சார் எனக்கு அலுவலகத்திர்க்கு நேரமாச்சு. மற்றொருவர் என்னிடம் பேருந்து நிக்குது எனக்கு இடம்பிடிக்க வேண்டும். என பல சாக்குகளை சொன்னார்கள். ஒரு நிமிடத்தில் கடக்க வேண்டிய சாலைக்கு நான் பிறரிடம் உதவி கேட்டு நின்ற நேரம் எவ்வளவு தெரியுமா? சுமார் அறை மணி நேரம். அந்த நேரத்தில் நான் என்னுடைய மனதில் சென்னையை நினைத்தேன். காரணம், இங்கெல்லாம் சாலயை கடக்க வேண்டுமென்றால் ைந்து நிமிடத்திர்க்கு மேல் நான் நின்றது கிடையாது. இதர்க்கு நாம் எவரையும் குறை கூற முடியாது. மக்களிடத்தில் எங்களைப்பற்றிய விழிப்புணர்வு இல்லாதது தான் காரணம். இவற்றையெல்லாம் களைய வேண்டுமென்றால், என்னைப்போன்றவர்களோடு நீங்கள் பேசி எங்களைப்பற்றிய சந்தேகங்களை பேசி தெரிந்து கொள்ளலாம். என்பது என்னுடைய கருத்து.

திகிலின் மரு பக்கம்

பயம், இதன் மரு உருவம் தான் திகில். காரணம், சில அதீதமான பயம் உச்சிக்கே சென்றுவிட்டால் அது பல பீதிகளையும் சில அனுபவங்களையும் நமக்கு கொடுக்கும். சிலர் நம்மிடத்தில் அவர்கள் வாழ்வில் நடந்த சில நிகழ்ச்சிகளை கூறும்போது நமக்கே சில நிமிடங்களில் நம்மை அறியாத ஒரு பயம் ஏற்ப்படும். இது தான் மனித இயல்வு. ஆனால், சிலர் திரில் கதைகளையும் நம்மிடத்தில் கூறுவார்கள். அந்த கதைகள் அனைத்தும் போலியாக இருந்தாலும் நாம் அவற்றை கேட்கும்பொழுது நேரில் நடப்பது போன்று நினைத்து நாம் சில நிமிடங்கள் பயந்து விடுவோம். இதற்க்கு ஒரு சான்று, நான் மூன்றாம் வகுப்பு படிக்கும்போது பாலசுப்பிரமணி என்ற ஒரு அண்ணா ைந்தாம் வகுப்பு படித்து கொண்டிருந்தார். அவர் வாரந்தோரும் சனிக்கிழமைகளில் பேய் கதைகளை கூறுவார். அதை கேட்டு நாங்கள் பயந்துவிட்டு ஒருவரை ஒருவர் மாற்றி கிண்டல் செய்தும், நக்கலடித்தும் எங்களுடைய பயத்தை போக்கிக்கொள்வோம். ஆனால் எவருமே பயத்தை எளிதில் வெளிப்படுத்திக்கொள்ளமாட்டோம். இவர் கூரும் கதைகளில் வரும் சில சம்பவங்கள் நேரில் நடப்பது போன்றே இறுக்கும். ஆனால் இவருடைய கதை படைப்பாற்றல் தான் இந்த திகிலூட்டும் கதைகளின் மருபக்கம். அவருடைய கதைகளனைத்தும் சில நேரங்களில் நான் நினைத்து பார்த்ததுண்டு. நாம் பள்ளியில் பயின்ற சில கதைகளில் வரும் நிகழ்வுகள் ஏதோ ஒரு உச்சகட்டமான பயத்தை ஏற்ப்படுத்தும். ஆனால், அக்கதைகளில் வரும் முடிவானது ஏதோ ஒரு சாதாரணமான கதை கேட்டது போன்ற ஒரு முடிவை தான் கொடுக்கும். உதாரணமாக நாம் அனைவரும் அறிந்த ஒரு கதை, இரண்டு நண்பர்கள் காட்டிற்க்கு செல்கின்றார்கள். திடீரென்று கரடி வந்து விடுகின்றது. இதை பார்த்த நண்பர்கள் என்ன செய்வதென்றே தெரியாமல் திகைத்து போனார்கள். அப்போது ஒருவன் மரத்தின் மீது ஏரிக்கொண்டான். ஆனால், மற்றொருவனுக்கோ மரமேரத்தெரியாது. அவன் இறந்தவன் போன்று நடித்தான். கரடியோ அவனை நுகர்ந்து பார்த்து அவன் இறந்து விட்டான் என்று நினைத்து வந்த வழியே திரும்ப சென்று விட்டது என்பது தான் கதை. இக்கதையில் கரடி வருவது ஒரு திகிலாக இருந்தாலும் அந்த நேரத்தில் அவர்கள் இருவரும் தனது சமயோஜித அரிவை பயன்படுத்தி அவர்கள் இருவரும் தப்பிப்பது தான் ஒரு முடிவாகும். ஆனால் ஒரு நிமிடம் நாம் சிந்தித்து பார்க்கவேண்டும். கரடிக்கு மரமேரத்தெரியும். அவன் மரத்தின் மீது ஏரினாலும் கரடி மரத்தின் மீதேரி அவனைக்கொல்லும். இது தான் உண்மயில் நிகழும். ஆனால் கதையில் சொல்லப்பட்ட முடிவானது பொயியாக இருந்தாலும் எழுத்தாளருடைய படைப்பாற்றல் தான் இந்த திகிலான கதையின் மருபக்கம். இதேப்போன்று பேய்கள் பற்றிய கதைகளை நாம் அதிக அழவில் கேழ்வி பட்டிருப்போம். ஆனால், உண்மயிலேயே பேய்கள் உள்ளதா என்பது நமக்கு தெரியாது. ஆனால் சிலப்பேர் தாங்கள் பேய்களை நேரில் பார்த்ததாக கூறுவார்கள். அதற்க்கு சில நிகழ்ச்சிகளை கூறி மற்றவர்களையும் நம்ப வைத்து விடுவார்கள். அது உண்மையா, அல்லது பொயியா என்பது எவருக்கும் தெரியாது. ஆனால் இத்தகையவர்களுடைய கதைகளை நம்புவதும், நம்பாமல் இருப்பதும் நமது விருப்பம். மனிதன் உண்மையிலேயே ஒரு கவிஞன். அவன் வடிக்கும் கதைகள் ஒவ்வொன்றும் வெவ்வேரு விதமாக உள்ளன என்பது தான் உண்மை. எனவே நாம் நம்முடைய படைப்புகளை சிந்தித்து பயன்படுத்தினால் அது அனைவருக்கும் மகிழ்ச்சியை தரும் என்பது என்னுடைய கருத்து.

கட்டுக்கதைகள்

சின்ன வயசு, ெல்லோரும் கதை கேட்டு தான் வளர்ந்திருப்போம். ஆனால், எல்லாநேரங்களிலும் நமக்கு சொல்லப்படுகின்ற கதைகள் அனைத்துமே கட்டுக்கதையாகவே இருக்கும் அதையும் நாம் நம்பி விடுவோம். சிலர் சொல்லும் கட்டுக்கதைகளை கேட்டால் நமக்கே அவை நேரில் நிகழ்வது போன்றே இருக்கும். அவர்கள் சொல்லும் கட்டுக்கதைகளில் வரும் கதாப்பாத்திரங்களும் மிகவும் வித்தியாசமாகவே இருக்கும். அவற்றில் நாம் பட்டியலிட்டு சொல்லவேண்டுமென்றால் அசையும் மரங்கள், பேசும் விலங்குகள், பேசும் பறவைகள், பறக்கும் மீன்கள் என்று பட்டியலிட்டுக்கொண்டே போகலாம். அதேப்போன்று கதை சொல்லும் விதங்களும் பார்த்தால் இவர்களே நேரில் சென்று பார்த்துவிட்டு சொல்வது போன்றே ஒரு திரில் இருக்கும். கதையில் வரும் நாயகனை அவர்கள் சொல்லும்பொழுது அவனொரு மாய வித்தைக்காரனைப்போலும், அல்லது அவனை ஒருபடி உயர்த்தி கூறுவது என்று பலக்கோணங்கலிலே கதைகளை நமக்கு சொல்வார்கள். குறிப்பாக பாட்டி தாத்தா சொல்லும் கதைகளை நாம் கேட்டோம் என்றால் அது என்னவோ தெரியாது, மனதை எங்கோ கொண்டு சென்று விடும். கட்டுக்கதைகள் சொல்வதென்றால் பள்ளியில் பயின்ற சில கதைகள் எனது மனதில் இன்றும் நினைக்கத்தூண்டுகின்றன. கதைகளில் வரும் கதாநாயகிகள் என்று பார்த்தால் அவர்களைப்பற்றி கூறுவது தான் மிகவும் சுவாரசியமாக இருக்கும். அவர்களை ஒரு தேவதைப்போன்றும், வேற்று கிரகத்தின் பெண் என்று பல கோணங்களில் விவரித்து கூருவார்கள். அது மட்டுமா, கதையில் வரும் திருடன், போலீஸ், போன்றவர்களுடைய கதாப்பாத்திரங்களை பார்த்தால் அது மிகவும் திரிலாகவே இறுக்கும். அவர்கள் ஏதாவது பறவைகளோடு பேசுவது போன்றும், அல்லது ஏதாவது ஒரு இடத்தில் சென்று அங்கு மற்ற விலங்குகள் உதபுவது போன்றும் இத்தகைய கதாப்பாத்திரங்களை கதைகளில் சித்தரிப்பார்கள். இத்தகைய கதைகள் சிறு குழந்தைகளுக்கு அதிக அளவில் சொல்லிக்கொடுக்க படுகின்றன. நாம் இவற்றை சிந்தித்து பார்த்தோமென்றால் நமக்கே சிறிப்பாக தான் இருக்கும். எனக்கும் இப்படித்தான் ஒரு ஆசிரியர் பல கட்டுக்கதைகளை எங்களுக்கும் கூறுவார். அவருடைய வகுப்பு வந்து விட்டால் போதும், பல மாணவர்களுக்கு கொண்டாட்டம். காரணம், ஏதாவது ஒரு கட்டுக்கதையை அடுக்கடுக்காக கூறிக்கொண்டே இருப்பார். இவருடைய கதைகளில் வரும் பொருட்கள் மற்றவைகளைவிட மிகவும் திரில் மிக்கதாகவே இருக்கும். மந்திரச்சாவி, பேரைச்சொன்னால் சென்று அடிக்கும் கொம்பு, கட்டளை இட்டதை செய்து முடிக்கும் சட்டை, நினைத்ததை கொண்டு வந்து கொடுக்கும் பறக்கும் தட்டு என்று அவர் கூறும் கதைகளின் அம்சம்் அவ்வளவு திரிலாகவும், இருதியில் ஏதாவது ஒரு கருத்தை சொல்வதாகவும் ிருக்கும். எனவே கட்டுக்கதைகளுக்கு அனைவருமே அடிமைகளாக நம்முடைய சிறு பருவம் இருந்திருக்கும். குறிப்பாக அந்த காலத்தில் நம்முடைய தாத்தா பாட்டி போன்ற முன்னோர்கள் நமக்கு சொல்லும் கதைகள் இன்றும் நம்மை அந்தகால நினைவுகளுக்கு அழைத்து சென்றிருக்கும். இந்த காலத்தில் இத்தகைய கட்டுக்கதைகளை கேட்பதென்பது மிகவும் அரிதாகி விட்டது. எனவே இத்தகைய கதைகளை நாம் இன்று திறைப்படங்களிலும், ஏதேனும் ஒரு தொலைக்காட்சி நாடகத்திலோ தான் நாம் காண முடிகின்றது. இத்தகைய கதைகளை கேட்பதால் நமக்கு உண்டாகும் ஒரு பயன் என்ன தெரியுமா? நம்முடைய கதை படைப்பாற்றல் அதிகமாகும். சிந்தனைகளை ஆழப்படுத்தி பல புதிய கற்ப்பனைகளை உருவாக்க முடியும் என்பதே நான் என்னுடைய அனுபவத்தில் கண்ட உண்மை. கற்றுத்தரும் அனுபவங்களை நாம் பாடமாக எடுத்து மற்றவர்களுக்கும் எடுத்துச்சொல்லுவோம்.

நடிகவேல் m.r. ராதா சிறப்பு பார்வை

ஏரி இரங்கும் எஹத்தாளக்குறல், கேளிக்கிண்டலில் கிழித்து தொங்கவிடும் சமூக அவலங்கள் என தனக்கஎன்றே திறை உலகில் ஒரு தனி முத்திரை பதித்தவர் தான் m.r. ராதா. இவர் பிறந்தது சென்னையிலுள்ள சிந்தாதரிப்பேட்டை. தந்நுடைய எட்டு வயதிலேயே வீட்டை விட்டு ஓடி விட்டாராம் திரு ராதா அவர்கள். அதன் பிறகு டப்பி அறங்க சாமி நாய்டு அவர்கள் ராதாவிர்க்கு நாடகத்தில் நடிக்க வாய்ப்பழித்தார். முதல் முதலில் அரிச்சந்திரா நாடகத்தில் லோகிதாசனாக வந்து அம்மாப்பசிக்கிது, அம்மா பசிக்கிது என்ற வசனம் தான் ராதா அவர்கள் நடித்த முதல் நடிப்பாகும். அதன் பிறகு தான் ராஜசேகர் என்ற திறைப்படத்தில் அவர் நடித்தார். இது அவருடைய முதல் திறைப்படமாகும். அந்த படத்தின் டைட்டிலில் தான் அவர் m.r. ராதா என்று அறிமுகமானார். இவை எல்லாம் பின் நாட்களில் சுயமரியாதை கலைஞராக சுடர் விட்ட ராதாவின் தொடக்க வாசல்கள். ராதாவின் நாடகக்கோட்டயிலே சிலர் ஒரு பத்திரிக்கையை மரைத்து வைத்து படிப்பது வழக்கம். ஒரு நாள் ராதா பொன்னையா என்கிற நடிகரிடம் அது என்னையா பத்திரிக்கை என்று கேட்டாராம். அதர்க்கு அவர், இது தந்தை பெரியார் அவர்கள் நடத்தும் குடியரசு என்ற பத்திரிக்கை என்று ராதாவிடம் கூறினாராம். வாங்கி படித்த ராதாவுக்கு எப்படியாவது தந்தை பெரியாரை பார்த்து விடவேண்டும் என்கின்ற ஆசை. பொன்னையா என்பவர் தான் முதல் முதலில் ராதா அவர்களை பெரியாரிடம் அறிமுகம் செய்து வைத்தார். இது திரு m.r. ராதாவின் வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட மிகப்பெரிய திருப்பமாகும். இந்த சந்திப்பு தான் பின் நாளில் இவரை ஒரு சிந்தனையாளராக மாற்றியது. அதன் பிறகு திராவிடக்களகத்தால் நடத்தப்படும் அனைத்து கூட்டங்களிலும் ராதா அவர்களுடைய நாடகம் இருக்கும். ஒருமுறை அண்ணா அவர்கள் ஒருப்பொது கூட்டத்தில்எ பேசியப்போது நாங்கள் நூரு மாநாடுகள் நடத்துவதும் சரி, ராதாவின் ஒரு நாடகத்தை ஒருமுறை பார்ப்பதும் சரி என்று பேசினாராம். பிர்க்காலத்தில் பெரியாரும் இதனை வழிமொழிந்தார். பெரியாரின் மாநாடுகளிலே திரு m.r. ராதா தான் குதிரயில் ஏரி கொடிப்பிடித்து முதலில் செல்வாரம். ஆனால், கடைசிவரை ராதா அவர்களுடைய இயக்கத்தில் சேரவில்லை. 1954 ாம் ஆண்டு அரசு கம்மியூனிஸ்டுகளை வேட்டையாடி கொண்டிருந்த காலம். அப்போது புகழிடம் கேட்டு ராதாவிடம் அழைத்து வரப்பட்டார் கம்மியூனிஸ்ட் கட்சியின் மூத்த தலைவர்களில் ஒருவரான திரு ஜீபா அவர்கள். ராதா அவருடைய தோற்றத்தை மாற்றி நாடகக்குழுவில் உள்ள ஒரு பெண்ணின் தந்தை என்று கூறி அவருக்கும் அவ்வப்போது சில கதா பாத்திரங்களை கொடுத்து நடிக்கச்செய்தாராம். ஆனால் ஜீபாவிர்க்கோ நடிப்பே வரவில்லை. இவ்வாரு திரு m.r. ராதா அவர்கள் தனது வாழ்க்கையில் ஒரு நீங்காத முத்திரையை பதித்தவர். ராதாவிர்க்கு நடிகவேல் என்ற பட்டத்தை வழங்கியவர் திராவிடக்களகத்தின் மூத்த தலைவர்களில் ஒருவரான திரு பட்டுக்கோட்டை அழகிரிசாமி அவர்கள் ஆவார்.

மனதில் தோன்றிய நினைவலைகள்

மனிதனுக்கு கடவுள் கொடுத்த அருமையான ஒரு அதிசயம் என்ன தெரியுமா? முன்பு அவன் வாழ்வில் நடந்த நிகழ்வுகளை அவன் மீண்டும் தன்னுடைய மனதில் அசைபோட்டு பார்க்கும் ஒரு கொடை தான். அந்த நினைவுகளில் சில பேர் நம் வாழ்வில் வந்து மரக்க முடியாத ஒரு தனி முத்திரைகளை பதித்தவர்களென்று சொன்னால் அது நமக்கு மீண்டும் மீண்டும் அவர்களை நினைக்கத்தூண்டிக்கொண்டே இருக்கும். ஆனால் பல வரிடங்களுக்கு பிறகு நேரிலோ அல்லது தொலைபேசி மூலமாகவோ அவர்களிடம் பேசினோம் என்றால் அதில் கிடைக்கின்ற மகிழ்ச்சி ஒரு தனி சந்தோஷம் தான். அந்த மகிழ்ச்சியை வெளியே சொல்லமுடியாது, சில நேரங்களில் அவர்களுடைய குறல் கேட்டால் நமக்கு ஒரு நிமிடம் என்ன பேசுவதென்பது நமக்கே தெரியாது. இவை எல்லாம் நம்முடைய மகிழ்ச்சியின் உண்மையான ஒரு வெளிப்பாடு தான். ஆனால் அதிலும் நாம் அவர்களை சிலவேளைகளில் அடயாளம் கண்டுகொள்ள முடியாது. ஆனால், அவர்கள் நம்மை அடயாளம் கண்டு நம்மோடு வந்து பேசினால் அப்போது இருக்கின்ற மகிழ்ச்சி எப்படி பட்டது தெரியுமா? இந்த உலகில் உள்ள பொருட்களை விட விலைமதிப்பற்றதாகும். இதனை ஒரு விதமான அன்பு என்றும் கூறலாம். சென்ற வாரம் ஒரு நாள் கொட்டும் மழை அலுவலகத்திர்க்கு போக முடியவில்லை. வீட்டிலே இருந்து வேலை செய்யுங்க சார் என்று ஒலித்த தொலைப்பேசி, ஆம் என்று சொல்லாமல் சொன்ன என்னுடைய மனசு. இந்த நேரத்தில் தான் என்னுடைய தொலைப்பேசியில் வந்த ஒரு அழைப்பு என்னை மிகவும் மகிழ்ச்சியின் உச்சிக்கே அழைத்து சென்றது. பிஜோன் உனக்கு மேபுல் டீச்சர் நம்பர் வேணுமாடா? என்று கேட்ட எனது னண்பனுடைய குறல் தான் அது. பள்ளியில் ஒன்றாம் வகுப்பு முதல் ஐந்தாம் வகுப்பு வரை என்னை ஊக்கமளித்து எனக்கு பலவிதங்களில் உதவிய ஆசிரியை தான் அந்த மேபுல் டீச்சர். நீண்ட நாளாக தேடிய அந்த டீச்சருடைய நம்பர் கெடச்சதும் என் மனதில் ஒரு இணம் புறியாத ஒரு மகிழ்ச்சி. அதன் பிறகு இரண்டு நாட்கள் கழித்து அந்த ஆசிரியரிடம் நான் பேசினேன். அப்போது அந்த ஆசிரியை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என்னை நினைவு கூர்ந்தார். ஆனால் எனக்கோ மனதில் அந்த ஆசிரியை எனக்கு செய்த பல உதவிகள், அந்த ஆசிரியரிடம் சேட்டை செய்து மாட்டிய நாட்கள், கணக்கென்றாலே எனக்கு அலர்ஜி அந்த கணிதப்பாடத்தை என் மனதில் புறியவைக்க அந்த ஆசிரியை எடுத்த முயர்ச்சிகள், கலை நிகழ்ச்சிகளில் டீச்சர் இருக்குரேண்ட நீ கலந்துக்கொள் என்று அந்த ஆசிரியை எனக்கழித்த ஆர்வம், இந்த ஆசிரியரின் முயர்ச்சியால் குழந்தை செல்வங்கள் என்ற கவிதயை மேடயிலே பேசி பரிசு பெற்ற நாட்கள். இவை அனைத்தும் அந்த ஆசிரியரிடம் நான் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது என் மனதை பள்ளி வாழ்க்கைக்கு மீண்டும் அழைத்து சென்றது. அது மட்டுமா, இன்றும் அந்த ஆசிரியை என்னிடம் தொலைப்பேசியிலே அன்று பேசிய அதே கனிவான வார்த்தைகளால் பேசியது தான் என்னை மிகவும் மகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்தின. எனவே இப்படி பட்ட ஒரு ஆசிரியை எனக்கு கிடைத்தது மாபெரும் பாக்கியமாக நான் கருதுகின்றேன். நான் வேலை செய்கின்றேன் என்று சொன்னதும் அந்த ஆசிரியை மட்டற்ற மகிழ்ச்சியடைந்தார். எனவே வாழ்வில் என்றும் மரக்க முடியாத நவர்களை நாம் சந்தித்து அவர்களோடு நல்லுரவு வைத்துகொள்ளவேண்டும் என்பது என்னுடைய கருத்து. வாழ்வில் நாம் முந்நேற பாடுபட்ட நவர்கள் எவராக இருந்தாலும் அவர்களை நாம் நம்முடைய மனதில் என்றும் நினைவு கூறவேண்டும். நினைக்கத்தெரிந்த மனமே உனக்கு மரக்கத்தெரியாதா என்று பாடிய அன்த கவிஞன் ஒரு உண்மையைச்சொன்ன கவிஞராவார். நினைக்கத்தெரிந்த மனமானது வாழ்விலே நடந்த மகிழ்ச்சியான தருணங்களை நினைக்க வேண்டும். வாழ்விலே நடந்த தீய நிகழ்வுகளை மரந்து நட்புரவோடு வாழும் மனமே நல்ல மனதாகும்.

அதிர வைத்த தொடர்கொலைகள்

முதலாம் உலக போரின் பிற்பகுதியில் தொடங்கி ிரண்டாம் ுலக போர் முடிந்ததற்கு பின்னும் ரஷ்ய நாட்டை உலுக்கிய தொடர் கொலைகள் பற்றிய ஒரு சிறிய தொகுப்பு. முதலாம் உலக போரின் பிற்பகுதியில் ரஷ்ய நாட்டில் தொடர்ந்து படுகொலைகள் நடை பெற்று வந்தன. ஆனால், இந்தகொலைகளை ஒரே நவர் தான் செய்து வருகின்றான் என்பதை ரஷ்ய நாட்டு போலீசாரால் யூகிக்க முடிந்தது. காரணம், இந்த படுகொலைகள் அனைத்துமே ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியில் மட்டுமே நடைப்பெற்றுவந்தன. ஆனால் கொலையாழியை கண்டுபிடிப்பதில் அந்நாட்டு போலீசார் தொடர்ந்து திணரினார்கள். இரண்டாம் உலக போர் ஒரு ப்பக்கம் இருக்க மற்றொருபுறம் படுகொலைகளும் தொடர்ந்தன. அந்த நேரத்தில் தான் ஆண்டிரோச்சிக்காக்கோ என்ற நவரை சந்தேகத்தின் அடிப்படையில் ரஷ்ய நாட்டு போலீசார் அவனை கைது செய்தனர். அவன் கையில் ிருந்த ஒருத்துணி பையில் ிரத்தக்கறை படிந்த ஒரு கத்தியையும் போலீசார் கைப்பற்றி அவனிடம் விசாரணை நடத்தினர். தன்னுடைய சாமர்த்தியமான பேச்சால் அவன் தப்பித்து விட்டான். சற்று நாட்கள் குறைந்திருந்த படுகொலைகள் மீண்டும் அறங்கேரத்தொடங்கின. சில நாட்களுக்கு பின் மற்றொருவனை போலீசார் தொடர்ந்து கைது செய்தார்கள். ஆனால் போலீசாரின் ஸித்திரவாதைகளுக்கு அவன் பயந்தான். எனவே தான் அவன் தான் இந்த கொலைகளைச்செய்ததாக ஒப்புக்கொண்டான். எனவே அவனுக்கு மரண தண்டனை நிறைவேற்ற பட்டது. ஆயினும் படுகொலைகள் நின்றப்பாடில்லை. மீண்டும் மற்றொருவனை சந்தேகத்தின் அடிப்படையில் அந்நாட்டு போலீசார் கைது செய்தனர். ஆனால், போலீசாருக்கு பயந்த அவன் தானாகவே தற்கொலை செய்துகொண்டான். சில மாதங்களுக்கு பின் ஆண்டிரோச்சிக்காக்கோவை கன்னத்தில் சில ிரத்தக்கறைகளுடன் ரஷ்ய நாட்டு போலீசார் அவனை மீண்டும் கைது செய்தனர். ிரண்டாவது முறையாக போலீசாரிடம் சிக்கிய ஆண்டிரோச்சிக்காக்கோ இம்முறையும் தன்னுடைய பேச்சால் தப்பிக்க முயன்றும் அவனால் முடியவில்லை. காரணம், அவனது கன்னத்திலிருந்த ிரத்த துளிகள். மன நல மருத்துவர்களிடம் ாலோசனைக்காக அனுப்பப்பட்ட சிக்காக்கோ தான் செய்த கொலைகள் அனைத்தையும் ஒப்புக்கொண்டான். சுமார் 55 தொடர் கொலைகளை செய்ததாகவும் அவன் அந்த மருத்துவர்களிடம் ஒப்புக்கொண்டான். அவன் மன நோயால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதயும் மருத்துவர்கள் ுருதி செய்தனர். ஆண்டிரோச்சிக்காக்கோ ஒரு பள்லியில் முதலில் ஆசிரியராகப்பணியாற்றிவந்தான். அவன் முதன் முதலில் நிகழ்திய கொலை எது தெரியுமா? சுமார் 13 வயது நிறம்பிய ஒரு பள்ளி மாணவி ஆவாள். தனது காதளியால் பெரிதும் அவமானமடைந்த சிக்காக்கோ மன ுழைச்சலுக்கு ஆழானான். பிறகு தனது பள்ளியிலுள்ள மாணவர்களாலும் கேழி செய்யப்பட்டான். ஆத்திரமடைந்த அவன் தொடர் கொலைகளை நிகழ்த்தி வந்தான். இருதியில் அவனுக்கு மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டது. ஆனால் அவன் தூக்கிலிடுவதற்க்கு முன் அவன் கொலைகாரனாக மாருவதர்க்கு அவன் கூறிய காரணம் என்ன தெரியுமா? எனக்கு அப்பா கிடயாது. அம்மா தான் எங்களை வளர்த்து வந்தாள். என்னுடைய அம்மா எங்களிடத்தில் அன்பாக எந்த விஷயத்தையும் சொன்னதில்லை. எதர்க்கு வேண்்டுமென்றாலும் அடிப்பது, திட்டுவது என்று தான் எங்களை வளர்த்து வந்தாள். ஒரு முறை நானும் என்னுடைய சகோதரனும் காட்டில் விறகு வெட்டுவதர்க்காக சென்றிருந்தோம். ஆனால், திடீரென்று வந்த ஒரு கும்பல் என்னுடைய சகோதரனை உயிரோடு என் கண் முன்னால் எரித்து கொன்றது. அப்போது என்னால் அவர்களை ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை. எனவே என்னுடைய மனதில் மிகுந்த வருத்தமும் ஒருவிதமான கோபமும் எழுந்தது. அது மட்டுமல்லாமல், நான் ஆசிரியராக பணிப்புறிந்த பள்ளியில் என் மாணவர்களும் என்னை மதிக்காமல் வெருப்பேற்றினார்கள். அதர்க்கு காரணம், என்னுடைய காதலி தான். அவள் அங்கு உள்ள மாணவர்களிடமும் ஆசிரியரிடமும் நான் ஆண்மை இல்லாதவன் என்று சொல்லி விட்டதால் அனைவரும் என்னை மதிக்காமல் வெருப்பேற்றினார்கள். என்று அவன் தான் கொலை காரனாக மாருவதர்க்கு காரணமான சூழலை விவரித்தான். அதன் பிறகு தான் அவனுக்கு மரண தண்டனை நிறைவேற்றப்பட்டது. இந்த நிகழ்வினை பார்க்கும் நேரத்தில் நாம் அவனுடைய குடும்ப சூழல் காரணமா? அல்லது, சமூக சூழல் காரணமா என்பது நம்முடைய மனதில் கேழ்வியாக எழும். ஆனால் என்னுடைய கருத்து அவனுடைய தாய் அவனிடத்தில் சிறு வயதிலேயே அன்பாக நடந்திருந்தாள் என்றால் இத்தகய ஒரு நிலைக்கு அவன் ஆளாகி இருக்கமாட்டான். அன்பு என்பது என்னவென்றே தெரியாமல் அவன் வளர்ந்ததால் தான் அவனால் எந்த ஒரு சூழலையும் சமுதாயத்தில் அவன் சாதாரணமாக எடுத்து கொள்ள அவனால் முடியவில்லை. என்பது என்னுடைய கருத்து.

மனிதனால் கண்டறியாத சில விடைகள்

அறிவியல் மற்றும் தொழில் நுட்பத்தில் படிப்படியாக முன்னேற்றம் கண்டு வரும் நாம் இன்றளவும் பல வினாக்களுக்கு விடை தெரியாமல் தவித்து கொண்டு வருகின்றோம். ஆனால் சில வினாக்களுக்கு ஆண்மீகம் மூலமாக பதில் கூற முயர்ச்சிக்கும் நம்மால் சரியாக விடைகளை கூற முடியவில்லை. என்பது தான் உண்மை. நோய்களை குணமாக்கவும் தடுக்கவும் பல மருந்துகளை கண்டு பிடிக்கும் ஒருவரால் அந்த நோய்க்கான தீர்வினை சரியாகச்சொல்ல முடியவில்லை என்பது தான் உண்மை. இதற்கு ஏனென்ற கேழ்விக்கு எவராலும் சரியாக பதிலை சொல்ல முடியாது. ஏன், என்னாலும் கூட சொல்ல முடியாது. ஆனால், ஒரு நிமிடம் நாம் சிந்தித்து பார்த்தோமென்றால் இதற்கு காரணம் படிப்படியாக நாம் நம்முடைய இயர்க்கை கொடுத்த கொடைகளை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாற்றி அவற்றை செயர்க்கையாக உருவாக்க நினைப்பது தான். விஞியானம் வளர்ந்தாலும் மனிதனுடைய பழக்கவழக்கங்களும் கலாச்சாரமும் அதனோடு பின்னி பிணைந்ததாக இல்லை. கலாச்சாரத்தில் சிலர் புதுமைகளை விரும்புவதும் சிலர் பழமையை விரும்புவதும் அவரவர் மனதை பொருத்தது தான். என்னுடைய கேழ்வி என்னவென்றால், ஏன் நம்முடைய மனது அடுத்தவர்களுடைய மனதோடு இணைந்ததாக இல்லை? அறிவியல் வளர்ந்ததென்றால் நம்முடைய பிரச்சனைகளுக்கு ஏன் இந்த அறிவியலால் தீர்வு கிடைக்கவில்லை? பண்டய காலத்திலிருந்த கூட்டுக்குடும்ப வாழ்க்கை இன்றும் இருந்திருந்தால் இன்று ஏற்படும் பல பிரச்சனைகளை குடும்பத்திலுள்ள பெரியவர்களால் ஓரழவிற்க்கு தீர்த்து வைத்திருக்க முடியும் என்பது என்னுடைய கருத்து. ஆண்மீகத்திலும் சரி ஒரு மனிதனால் சரியான பதிலை சொல்ல முடியவில்லையே? ஏன்? வாழ்க்கயில் ஏற்ப்படும் பிரச்சனைகளுக்கு பல சிறந்த ஆண்மீகவாதிகளையும் பல ஜோதிடக்கலைஞர்களையும் சந்தித்து கோவிலில் சென்று பல பரிகாரங்களை செய்யும் மனிதனால் அந்த பிரச்சனைக்கு ஏன் தீர்வு காண முடியவில்லை? இறந்த பிறகு ஒருவருடைய ஆன்மா மோட்சம் செல்கின்றது என்று அனைத்து மதத்தைச்சார்ந்த ஆண்மீகவாதிகளும் பல மக்களும் நம்புகின்றார்கள். ஆனால் இன்றழவும் அது உண்மையா என்று எவராலும் கண்டரிய முடியவில்லை. இறந்த பிறகு ஒருவருடைய நிலை என்ன? இதையும் எந்த விஞ்ஞியானமும் எடுத்துச்சொல்ல முடியவில்லை. ஏநென்றால் இவயெல்லாம் மனித சக்திக்கு அப்பால் பட்ட நிலைகள். ஆனால் ஒன்று மட்டும் உண்மை காலகாலமாக இது பற்றிய விஞ்ஞியான ஆராய்ச்சிகளும், ஆண்மீக ஆராய்ச்சிகளும் தொடர்ந்து கொண்டே இறுக்கும் என்பது தான். விஞ்ஞியானம் சொல்கின்றது ரத்தம் தான் பாலாக மாறுகிறது என்று. ஆனால் அதே விஞ்ஞியானத்தால் எவ்வாரு ரத்தம் பாலாக மாறுகிறது என்பதை ஏன் கூற முடியவில்லை? இது தான் ஒரு வினாவிர்க்கு ஒரு பக்கத்தில் விடைகளைக்கண்டரிந்து மற்றொரு புறம் அதற்கான விளக்கத்தை கண்டு பிடிக்க முடியாமல் தவிப்பது. அதே போன்று மனிதர்களுடைய ியக்கங்கள் ஒவ்வொன்றும் முதலில் மூளைக்கு சென்று அதற்கு பிறகு தான் மற்றப்பகுதிகளில் செல்கின்றன. ஆனால் இவை அனைத்தும் ஒரு நொடியில் நிகழும் செயல்கள். என்னுடைய கேழ்வி என்னவென்றால், இவை எவ்வாரு நிகழ்கின்றன? இதர்க்கும் ஆராய்ச்சிகள் தொடர்ந்து கொண்டே தான் இறுக்கின்றன ஆநால் எந்த விஞ்ஞியானத்தாலும் விடைகளைச்சொல்ல முடியவில்லை. இதர்க்கெல்லாம் பல ஆராய்ச்சிகள் தொடர்ந்தாலும் வினாக்களுக்கு விடைகளை கண்டுபிடிப்பதென்பது மிகவும் கடினம். ஆனால் இயர்க்கயை மரந்து என்றைக்கு மனிதன் செயற்கைக்கு மாரினானோ அன்று முதல் அவன் அவனுடைய வாழ்க்கயின் ஆயுளை பாதியாக குறைத்து விட்டான் என்பது தான் உண்மை. உரவுகளை மறந்த மனிதன் உறவுகளை காக்க வேண்டும். எந்த பிரச்சனை வந்தாலும் மனம் சோர்ந்து விடாமல் போராடுபவன் தான் உண்மயான மனிதன்.

பயணங்கள்

பயணம் என்பது அனைவருடய வாழ்விலும் முக்கியமான ஒன்றாக விளங்குகின்றது. பலவிதமான பயணங்களை நாம் மேற்கொண்டிருப்போம், ஆனால் ஏதாவது ஒரு பயணம் நம்முடைய வாழ்வில் மரக்க முடியாத ஒரு பயணமாக மாரி இருக்கும் என்பதில் எந்த ஒரு மாற்று கருத்தும் இல்லை. எனக்கு நீண்ட தூரம் செல்வதென்பது மிகவும் பிடித்த ஒன்றாகும். ரயில் பயணம் என்றால் அது எனக்கு மிகவும் ஆநந்தம். என்னால் மரக்க முடியாத ஒரு பயணம் என்றால் பள்ளிக்கூடத்தில் படிக்கும்பொழுது நாங்கள் செல்லும் சுற்றுள்ளாவாகும். குறிப்பாக நான் ஆராம் வகுப்பு படிக்கும்போது ஹைத்ராபாத்திலே மேற்கொண்ட ஒரு சுற்றுள்ளாவாகும். அப்போது நாங்கள் இந்திய அணியின் முந்நால் கிரிக்கெட் வீரர் மொஹமது அசாருதீன் பயின்ற பள்ளியில் தான் நாங்கள் மத்திய உணவு மேற்கொண்டோம். அங்கே ஒரு ஆச்சரியம் என்னவென்றால் ஒரு வயதான மூதாட்டி பள்ளியை சுத்தம் செய்பவர் ஆங்கிலம் பேசியது தான். இதே போன்று நாங்கள் சென்ற பல சுற்றுள்ளா அனுபவங்கள் என்னுடைய மனதிலே இன்றழவும் நிலைத்திருக்கின்றன. என்னுடைய இருதி பள்ளி சுற்றுள்ளா என்பது கொயம்பத்தூர் மற்றும் ஊட்டியிலே நாங்கள் மேற்கொண்ட சுற்றுள்ளா தான். அந்த நேரத்திலே 12 ஆம் வகுப்பு பயின்ற என்னுடைய சக நண்பர்களோடு எடுத்த புகைப்படங்கள், பேருந்திலே நாங்கள் அடித்த அரட்டைகள், தங்கும் இடத்திலே எங்களுக்குள்ளே எழுந்த சிறு சிறு சண்டைகள் ஆகியவற்றை நினைத்தால் இன்றும் என் பள்ளி அனுபவங்கள் மனதிலே அசைவாடிக்கொண்டிருக்கும். ஒருமுறை பேருந்து பயணத்தின்போது நடந்த ஒரு உண்மை நிகழ்வை இங்கே பஹிர்கின்றேன். பேருந்து நிலயத்திலிருந்து புறப்பட தயாரான நேரம் அது. அவசர அவசரமாாக வந்து பேருந்தில் ஏரி அமர்ந்த ஒரு பெண்மணி தான் போக வேண்டிய இடத்திற்கான பயணச்சீட்டை நடத்துனரிடமிருந்து பெற்றுக்கொண்டாள். அதன் பிறகு பேருந்து புறப்பட்டது. இருக்கயில் அமர்ந்த படியே தான் சாப்பிடுவதற்காக தந்நிடமிருந்த இட்டலிப்பாத்திரத்தை திறந்தாள். அப்போது திடீரென இட்டிலி பாத்திரமானது கீழே விழுந்தது. அருகிலிருந்த அனைவரும் அந்த பெண்மணியை திட்டினார்கள். அந்த கூட்டத்திலே இருந்த ஒரு சிருவன் அப்பெண்மணியிடம் ஆண்டி நீங்க பசிக்கிதுணு தானே சாப்பிடத்தொடங்கினீங்க? அது தெரியாமல் தானே கீழே விளுந்திடுச்சி? என்கிட்ட இட்டிலியும் சிறிதளவு மிழகாய் பொடியும் இருக்கு அதை நான் தரட்டா? என்று அந்த சிருவன் அந்த பெண்மணியிடம் கேட்டதும் அனைவரும் ஒரு நிமிடம் அந்த சிறுவனை பார்த்து ஆச்சரியமடைந்தார்கள். இதிலே ஒரு முக்கியமான ஒரு விஷயம் என்னவென்றால் எவருக்குமே தோன்றாத ஒரு சிந்தனை அந்த நேரத்தில் அந்த சிருவனுக்கு தோன்றியதென்பது தான்.

பார்வயற்றவர்களுக்கு உதவும் நாய்கள் பற்றி ஒரு சிறப்பு பார்வை

வீட்டிலே நாம் செல்ல பிராணிகளாக சில விலங்குகளை வளர்ப்பது உண்டு. அவற்றில் ஒன்று நாய். ஆனால் இந்த நாய்கள் மனிதர்களுக்கு அதுவும் பார்வயற்றவர்களுக்கு அவர்களை ஓரிடத்திலிருந்து மற்றொரு இடத்திற்கு அழைத்துச்செல்வதற்கும், அவர்களை பத்திரமாக சாலைகளை கடப்பதற்கும் மேலை நாடுகளில் பெருமளவில் பயன்படுத்த படுகின்றன. இந்த வகை நாய்கள் எவ்வாரு நம்மை போன்ற பார்வயற்றவர்களுக்கு உதவுகின்றன என்பதை இஸ்ரேல் நாட்டில் இத்தகய நாய்களை பயன்படுத்தும் ஒரீலியா என்ற ஒரு பார்வயற்ற பெண்மணியிடம் ஸ்கைப் மூலமாக நான் நடத்திய ஒரு சிறு உறையாடலை உங்களோடு பஹிர்ந்து கொள்ள விரும்புகின்றேன். முதலில் அவர் கூறியதாவது: கைட் டாக்ஸ் என்று அழைக்கப்படும் இந்த நாய்களை வாங்குவது என்பது அவ்வழவு சுலவமல்ல. இஸ்ரேல் நாட்டில் ஒரு நாயை வாங்குவதற்கு சுமார் இருவதாய்ரம் டாலர்களாகும். அதன் பிறகு அதற்கு பயிர்ச்சி அழிப்பது ஆகும் செலவுகள் பராமரித்தல் போன்ற செலவுகள் என்பது மிகவும் அதிகம். ஆனால், இஸ்ரேல் நாட்டில் இதற்கான சலவீனங்களை அரசே ஏற்று கொள்கின்றது. எனவே எங்களால் இத்தகைய நாய்களை எளிதில் வாங்க முடிகின்றது. என்று கூறினார். இதைப்பற்றி மேலும் விவரமாக கூறுங்களே? அதற்கு அவர்: இந்த நாய்களை பயன்படுத்துவதென்பது சற்றே கடினமானது. இதற்கு நடைபாதைகள் சீராகவும், தங்கு தடை இல்லாமலும் இருக்க வேண்டும். மேடு பள்ளமான பகுதிகளில் இத்தகைய நாய்களோடு நாம் நடந்து செல்வது கடினமாக இருக்கும். குறிப்பாக, மொரீஷியஸ், இந்தியா, பாக்கீஸ்த்தான் போன்ற நாடுகளில் இவற்றை பயன்படுத்துவதென்பது மிகவும் கடினம். காரணம் நடைபாதைகளும் சரியாக இல்லாத பாதைகளும் தான். இவற்றிர்க்கென்றே தனி பயிர்ச்சி மய்யங்கள் எங்கள் நாட்டில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. சாலைகளை கடக்க எவ்வாரு இந்த நாய்கள் உதவுகின்றன? இத்தகைய நாய்கள் தானாக சாலைகளை கடப்பதில்லை. மாராக நாம் கொடுக்கும் கட்டளைகளை வைத்து தான் அவைகள் சாலைகளை கடக்கின்றன. எங்கள் நாட்டில் ஒலி, ஒளி மற்றும் அதிர்வுகள் மூலமாக சாலைகளை கடக்க எங்களுக்கு வசதிகள் செய்ய பட்டுள்ளன. எனவே அவைகளுக்கு கட்டளைகளை நாங்கள் கொடுத்தால் தான் அவைகள் சாலைகளை கடக்கும். நாய்களுக்கு நிறக்குருடு பிரெச்சனை உள்ளது என்கின்றார்களே அதை பற்றி கொஞ்சம் விளக்கமாக கூருங்களே? ஆம், அது உண்மை தான். நாய்களுக்கு எதை பார்த்தாலும் பச்சை நிரமாக தான் தெரியும். மாராக, அவைகள் மனிதர்களுடைய ரத்த வாசனை உடலமைப்பு போன்றவற்றை வைத்து தான் மனிதர்களை அடயாளம் கண்டு கொள்கின்றன. இத்தகைய கைட் டாக்ஸ் முறை சில நாடுகளில் தோல்வி அடைய நாய்களின் நிற குருடு பிரெச்சனையும் ஒன்று. மேலும் இவற்றிர்க்காகும் செலவு மிகவும் அதிகம் என்பதாலும் இந்த முறை தோல்வியில் முடிந்தது. இருதியாக அவர் ஒரு நிகழ்ச்சியை என்னுடன் பஹிர்ந்து கொண்டார். ஒரு நாள் நான் என்னுடைய சொந்த வேலைக்காக நான் வெளியே சென்றிருந்தேன். அது ஒரு அடுக்கு மாடி கட்டிடம். நான் மாடிப்படி ஏருவதற்காக சென்றேன். ஆனால் நாயோ ஒரு குறிப்பிட்ட தூரத்திற்கு மேல் நின்றுவிட்டது. நான் அதை இழுத்து பார்த்தேன், ஆனால் நாய் நகர்வதாக இல்லை. சில நிமிடங்கள் கழித்து ஒருவர் வந்து சொன்னப்பிறகு தான் எனக்கு அங்கே ஒரு பெரிய பள்ளம் இருப்பது தெரிய வந்தது. எனவே இத்தகைய நாய்களை நாம் வளர்ப்பதில் மிகவும் அதிக அழவில் அக்கறை காட்ட வேண்டும்.

எனக்குப்பிடித்த திறைப்பட பாடல்களும் நான் கற்ப்பனை செய்தவிதங்களும்.

திறைப்பட பாடல்கள் என்றால் அது நமக்கெல்லாம் சற்றே மன அழுத்தத்தை குறைக்கும் ஒரு மருந்தாகும். அதிலும் சில இடைக்காலப்பாடல்கள் என்றால்? அது நம்முடைய மனதை ிளகச்செய்து நம்மை மிகவும் சாந்தமான நிலைக்கு அழைத்துச்சென்று விடும். அந்த வரிசயில் நான் ரசித்த சிலப்பாடல்களயும் அத்துடன் அவற்றை கேட்கும்போது எனது மனதிலே எழும் சில உணர்வுப்பூர்வமான கற்ப்பனைகளயும் உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்கின்றேன். ஒருகாலத்திலே பழய பாடல்கள் என்றால் எனக்கு அவ்வளவாக பிடிக்காது. ஆனால், நான் முதல் முதலில் பழைய பாடல்களை ரசிக்க துவங்கியது என்னுடைய பள்ளிப்பருவம் முடியும்போது தான். அந்த நேரத்திலே ரேடியோமிர்ச்சி என்ற பண்பலையில் தினமும் இறவு ஒன்பது மணி முதல் இறவு பதினொன்று மணிவரை மிர்ச்சிகோல்ட் என்ற நிகழ்ச்சியை ஒலிபரப்புவார்கள். அதிலே தான் நான் முதல் முதலில் பழையப்பாடல்களை கேட்கத்துவங்கினேன். அதிலிருந்து பழையப்பாடல்கள் என்றால் அது எனக்கு அவ்வழவு பிரியம். பாலைவனச்சோலை என்கின்ற படத்திலே வரும் மேகமே என்றப்பாடல் இன்றும் என் மனதிலே ரீங்காரமிடும் பாடல்களில் ஒன்றாக மாறிவிட்டது. இந்த பாடலை கேட்கும்போது தனிமயிலே நடந்து செல்லும் ஒரு மனிதர், மழை வராதா என்று ஏங்கும் ஒரு காலச்சுவடு, அந்த நேரத்திலே மேகங்கள் குளிர்ந்து மழைப்பொழியும் அற்ப்புதமான காட்சிகள், அதை அப்படியே பாட்டாகப்பாடும் ஒரு பெண்மணி போன்ற கற்ப்பனை நிகழ்வுகள் மனதை அசைபோடுகின்றன. இரண்டாவதாக எனக்கு மிகவும் பிடித்த ஒருப்பாடல் ஒரு கொடியில் இரு மலர்கள் என்ற திறைப்படத்தில் வரும் உப்பைத்தின்றவன் தண்ணி குடிப்பான் என்று தொடங்கும் ஒருப்பாடல். சௌந்தரராஜன் அவர்களின் குறல் வளம் இந்த பாடலை மேலும் மெருகூட்டுவதாக உள்ளது. இப்பாடலில் தவறு செய்த ஒரு மனிதன் தான் தண்டனையை எதிர் நோக்கும் நேரத்தில் அனைவருக்கும் புத்தி சொல்லிக்கொடுக்கும் பாடலாக என்னுடைய மனதிர்க்கு தோன்றுகிறது. அந்த பாடல் வரிகளிலே வரும் ஒவ்வொரு வார்த்தையும் அவ்வளவு அருமையானவையாகும். இதிலே என்னுடைய மனதை கவர்ந்த வரிகள் என்றால் பாடலின் நடுவே வருகின்ற வசனங்களாகும். அரிசியின் மேலே அவன் அவன் பெயரை ஆண்டவன் எழுதிவைத்தான் அதை அடுத்தவன் யாரும் கெடுப்பதற்கில்லை அவனவன் தின்றே தீர்ப்பான். என்ற வசன வரிகள் வாழ்க்கை என்ற பயணத்தின் உண்மை நிலையை எடுத்து சொல்கின்றன. இதன் முக்கிய பொருள் என்னவென்றால் மனிதன் தன்னுடைய வாழ்க்கையிலே அவனுடைய நிலையை அவன் தான் தீர்மானிக்கின்றான் அதை வேரு ஆட்கள் யாரும் தீர்மானிப்பதில்லை. என்ற பொருளாகவே நான் கருதுகின்றேன். மூன்றாவது பாடலாக என் மனதில் ஒலிக்கும் மற்றொரு பாடல் பச்சைவிளக்கு என்ற திறைப்படத்தில் வரும் தூது சொல்ல ஒரு தோழி இல்லை என துயர் கொண்டாயோ தலைவி என்றப்பாடல். தொலைதூரம் சென்ற தலைவன், அவன் என்று வருவான் என காத்திருக்கும் தலைவி, தலைவனை காணத்துடிக்கும் அவளது கண்கள், தலைவிக்கு உதவ நினைக்கும் தோழி, தலைவனை காணவேண்டுமென ஏங்கும் அவளது இதயம், தனது வருத்தத்தை தோழியிடம் சொல்லும் தலைவியின் மனம் என பலவிதமான கற்ப்பனைகளை அந்த பாடலை கேட்கும்போது எனக்கு தானாகவே வரும். நான்காவதாக என் மனதை கற்ப்பனைக்கு அழைக்கும் பாடல் என்றுச்சொன்னால் அது நந்து என்ற திறைப்படத்திலே வரும் அள்ளித்தந்த பூமி என தொடங்கும் பாடல். இந்த பாடலானது ஒரு கிராமத்தில் னாம் தங்கும் உண்மையான உணர்வினை அழிக்கின்றன. நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு கிராமத்திற்கு செல்லும் ஒரு மனிதர், கிராமத்தில் தான் வாழ்ந்த வாழ்க்கையை தனது சக நண்பர்களோடு பஹிரும் நினைவலைகள், தோட்டங்களை சுற்றிக்காட்டும் முதியவர், என்றும் பச்சை மாராமல் நிமிர்ந்து நிற்கும் வயல்வெளிகள், வயக்காட்டு வாசம். போன்ற அருமையான நினைவுகளை மனதிலே கொண்டு வரும் பாடலாக இப்பாடல் திகழ்கின்றது. ஐந்தாவதாக என் மனதிலே ஒலிக்கும் ஒரு பாடல்: சத்திரியன் என்ற திறைபடத்திலே வரும் மாலயில் யாரோ மனதோடு பேச என்று தொடங்கும் பாடலாகும். இந்த பாடலை கேட்கும்போது தனிமயிலே ஒரு மனிதன், அவன் மனதிலே உள்ள ஒரு சோகத்தின் நிலை, கடல்வெளியில் அமர்ந்திருக்கும் காதல் ஜோடிகள், குழந்தைகள் ஓடி ஆடும் மணல்வெளிகள், காதலர்களுக்கு இடயே வரும் பிரிவுகள், மநமுடைந்து பாடும் காதளி என்று பல அருமையான நினைவலைகளை இந்த பாடல் என் கண் முன்னே வருகின்றன. இவ்வாரு பாடல்களை கேட்ட எனக்கு மனதில் தோன்றிய கற்ப்பனைகள் ஏறாளம். ஆயிரம் பாடல்கள் வந்தாலும் கற்ப்பனை உணர்வு மனதை லட்சக்கணக்கான பாடல்களுக்கு இணையாக ஈற்த்துச்செல்கின்றன என்பது தான் ுண்மை.